Diagnosticáronme EPOC

Publicado o: 28/10/2019

Lee en contido completo en Infermeravirtual.com

Que é?

EPOC

A enfermidade pulmonar obstrutiva crónica (EPOC) é unha situación en que se obstrúen os bronquios, destrúense os alvéolos e, en consecuencia, o pulmón é incapaz de satisfacer totalmente as necesidades de osíxeno e de eliminar o dióxido de carbono do organismo. Ao inicio da enfermidade, esta incapacidade maniféstase cando a persoa debe levar a cabo actividades que comportan unha sobrecarga de traballo, como subir unhas escaleiras, e en estadios máis avanzados tamén se manifesta en situación de repouso.

A Guía española da Enfermidade pulmonar obstrutiva crónica (GesEPOC) define a EPOC como unha enfermidade respiratoria crónica caracterizada por unha limitación crónica do fluxo aéreo que non é totalmente reversible. Esta limitación do fluxo aéreo adoítase manifestar en forma de disnea —sensación de dificultade para respirar, ahogo— e, normalmente, é progresiva. Ademais, asóciase a unha resposta inflamatoria anormal dos pulmóns á presenza de partículas nocivas e gases, derivados principalmente do fume do tabaco, que, ademais, poden producir outros síntomas como tose crónica, acompañada ou non de expectoración. A EPOC caracterízase tamén por agudizaciones e comorbilidades frecuentes, como a cardiopatía isquémica ou a insuficiencia cardíaca, que poden aumentar a gravidade da situación de saúde nalgunhas persoas.


Que teño que evitar?

  • Factores modificables e controlables (a persoa pódeos suprimir ou controlar, para reducir os riscos)
    • Consumo de tabaco
    • Exposición laboral a partículas e gases nocivos
    • Exposición ao fume da leña ou do carbón
    • Tabaquismo pasivo
  • As infeccións respiratorias repetidas do neno ou do adulto en idades temperás (durante a mocidade) e os factores socioeconómicos (hai máis prevalencia de fumadores nas clases socioeconómicas máis baixas).

Unha EPOC en estadios moi avanzados pode facer non recomendable unha viaxe pola limitación da actividade física. Pero se a situación de saúde está estabilizada, a persoa afectada pode viaxar tendo en conta algunhas precaucións.

O animo dunha viaxe pode supor un estrés físico e psicolóxico que pode empeorar a situación de saúde. É importante planificar a viaxe con antelación e consultar as necesidades específicas ao equipo de saúde: medicación, actuación ante unha descompensación, informes médicos, etc. Ademais, débense seguir unha serie de recomendacións á hora de viaxar.

Se a persoa necesita osíxeno fóra da residencia habitual, o pneumólogo axudaralle a facer os trámites necesarios coa empresa de subministración de osíxeno para conseguiro. Ademais, a persoa tamén deberá pórse en contacto coa empresa subministradora e co lugar de destino (o hotel, o apartamento, etc.) para coordinar a chegada e a retirada do aparello de osíxeno estático, que deberá ser igual ou parecido ao que se utiliza habitualmente.

Se se necesita osíxeno durante o desprazamento en automóbil, tren, autobús ou barco, a persoa poderá levarse o seu equipo de osíxeno portátil e ter a precaución de pór o aparello en posición vertical. Se a viaxe é en avión, a compañía aérea subministrará o osíxeno; polo tanto, haberá que pórse en contacto coa liña aérea para planificar a subministración durante o voo.

Finalmente, hai que ter en conta que non se recomenda viaxar a lugares con temperaturas extremas (frías ou quentes) nin en lugares cunha altura superior aos 1.500 metros sobre o nivel do mar, xa que pode aumentar a sensación de falta de aire pola diminución do osíxeno en sangue.

Consellos de saúde para viaxar se se ten un problema de saúde crónico