A perda dun ser querido é unha experiencia vital moi dolorosa, difícil e persoal. A situación de illamento en que estamos impídenos acompañar os nosos familiares, realizar cerimonias de despedida, mostrar afecto e recibir apoio. Ademais, isto acontece despois dunha espera angustiosa que pode habernos debilitado.

Queremos acompañarvos nestes momentos tan delicados. A expresión dos vosos sentimentos é importante para que o dó non bloquéevos e impida continuar coa vosa vida.

Podemos sentir emocións cambiantes e contraditorias, ademais de dolorosas:

• Dificultade para crer que a perdida é real
• Rabia porque as cousas terían que ser doutra maneira.
• Culpa por non haberlle acompañado como me gustase.
• Dor por non haber honrado a súa memoria cunha despedida.
• Tristura, soidade ao estar confinados.
• Medo a non ser capaz afrontar a vida sen noso ser querido.

Todas son reaccións normais, cada persoa experiméntao á súa maneira.

Expresar a dor axúdanos a liberaro e a deixaro atrás.

• Estamos illados, pero non sos, busca apoio no teu círculo de confianza, usando a tecnoloxía, unhas palabras de cariño son como unha caricia e mitigan a soidade.
• Podes necesitar estar contigo, faino, pero evita illarche.
• Coida o que compartes en redes sociais, evita noticias falsas que xeran intranquilidade e temor.
• Reserva momentos do día para desafogar a dor. Realizar exercicios de Atención Plena (mindfulness) cada día, pode axudarche a ter calma. 
• Mantén hábitos de autocoidado e realiza actividades, aínda que o recordo este sempre presente.
  
  
  
• Pode axudarche o realizar algún ritual de despedida ou acto simbólico por sinxelo que sexa, por vía telemática ou na intimidade. Facilita a elaboración da perda.
• Lembra que esta situación é temporal e máis adiante poderás realizar o acto de despedida que che gustase.
• Coidache e deixache coidar polos demais, se o malestar persiste ou empeora consulta cun profesional da saúde.
• Se hai nenos no medio familiar comunicarlles a noticia pode preocuparnos. como podémolo facer?
  
  - Podemos explicar a verdade, os feitos, usando palabras simples e axeitadas á súa idade; evitando detalles innecesarios ou que lles poidan confundir.
  
  - Transmitelles seguridade cunha actitude próxima e nun ton tranquilizador.
  
  - Eles tamén necesitan participar dalgunha maneira do dó familiar e despedirse desa persoa (facerlle un debuxo, cantarlle unha canción, etc.)
  
  - Escoitalles, failles sentir arroupados e comprendidos. Presta atención ás súas preguntas axudandolles a expresar os seus sentimentos.

Podemos sentirnos tristes ou culpables por non haberlle acompañado, pero lembra que este acto de renuncia evita o contaxio e protexe aos demais. Ten presentes os moitos momentos compartidos ao longo de toda a vida. A dor non durará sempre pero o recordo e o amor por esa persoa, si.