Paro cardiorespiratorio: que necesitas saber?

• O paro cardiorrespiratorio (PCR) é unha situación que se produce coa interrupción brusca, inesperada e potencialmente reversible da actividade mecánica do corazón e a respiración espontánea.
• A consecuencia diso prodúcese un cesamento brusco do transporte de osíxeno á periferia e aos órganos vitais.
• En Europa cada ano morren arredor de 364.000 persoas por un ataque de corazón. Morte que a miúdo se podería evitar se se realizase a reanimación cardiopulmonar (RCP) no momento en que se inicia o problema.
• Estímase que o 70% dos PCR que ocorren fóra do ámbito hospitalario acontecen no domicilio e que, de todos eles, un 60% son presenciados por testemuñas (familiares, amigos...)
• Polo tanto, é de vital importancia o recoñecemento desta situación e o inicio inmediato das manobras de reanimación cardiopulmonar, xa que por cada minuto que se perde, diminúen en aproximadamente un 10% as posibilidades de recuperación da persoa.

Chegar a salvar unha vida supón seguir unha secuencia de pasos. Pasos coñecidos como as anelas que forman a “cadea da supervivencia” e que son de vital importancia.

Cando unha persoa presente unha dor moi intenso no medio do peito e que non desaparece despois de 5 minutos de repouso, tense que sospeitar dun ataque ao corazón. A dor pode quedar localizado no peito, pero pódese estender polo brazo, a mandíbula ou o colo.

Ante tal sospeita, deberase chamar inmediatamente ao teléfono de emerxencias para comentar a situación. O teléfono único de emerxencias nos países da Comunidade Europea é o 112.

Cando ante nós temos unha persoa que posiblemente sufriu un paro cardiorrespiratorio, procederemos a realizar a reanimación cardiopulmonar (RCP). Para recoñecer a situación e obrar da forma máis axeitada, seguiremos unha secuencia ordenada que nos facilitará o traballo.

Achegarse de xeito seguro

Achegarémosnos á vítima con precaución, asegurandonos que non hai ningún perigo nin para nós mesmos nin para a vítima nin para ninguén que estea preto.

Comprobar a resposta

Sacudiremos con coidado, chamaremos e estimularemos a vítima preguntandolle en voz alta: “Encóntrase ben?”

Se a persoa non contéstanos ou non reacciona ante os nosos estímulos consideraremos que está inconsciente.

Un dos problemas das vítimas inconscientes e que se encontra barriga en alto é que a propia lingua pode bloquear a vía aérea, situación que poderiamos solucionar facilmente botando o cabeza atrás e erguendo o queixo. Con esta técnica evitaremos que a caída da lingua obstrúa a entrada do aire nos pulmóns. Para levara a cabo:

• Poremos á vítima barriga arriba sobre unha superficie o máis dura posible
• Colocaremos unha man sobre a fronte e dous dedos sobre o queixo a un tempo que facemos bascular o cabeza suavemente cara a atrás
• Con esta sinxela técnica, denominada manobra fronte-queixo, abriremos a vía aérea, o que permite que o aire pase aos pulmóns

Comprobamos se respira

A un tempo que mantemos a vía aérea aberta, comprobaremos se respira con normalidade. Para iso achegarémosnos á vítima e:

• Ollaremos se se ergue o tórax
• Escoitaremos se hai algún ruído respiratorio
• Sentiremos o alento da respiración na fazula

Se a vítima non responde e non respira con normalidade, entón:

• Se estamos sos:
  • Chamaremos ao 112 para pedir unha ambulancia
  • Se coñecemos a existencia dun DEA (Desfibrilador Externo Automático) moi próximo, iremos buscaro
• Se estamos acompañados:
• Pedirémoslle á outra persoa que chame ao 112
• A continuación, e se coñecemos a existencia dun DEA moi próximo, enviarémoslle a buscaro
• A persoa que realice a chamada ao 112 terá que dar todos os datos solicitados e esperar a confirmación da operadora antes de colgar o teléfono.